Pokolbin in 'the hunter valley'

Op eerste kerstdag rijden we van Forster naar 'the hunter valley'. Het gebied dat bekend staat in Australië als het wijngebied. We rijden rond 9:30 weg in Forster en de reis gaat vlot. We hebben namelijk veel snelweg. We zijn om 11:30 al in het gebied. We besluiten even langs het informatiepunt te gaan, maar staan we aan de gesloten deur (net als heel veel andere reizigers overigens). Er staat wel wat informatiemateriaal bij de deur, maar dat gaat niet over slaapplaatsen. In 'the lonely planet' is geen camping te vinden, dus moeten we op zoek naar iets alternatiefs. We stoppen daarom bij McDonalds, omdat we daar verzekerd zijn van WIFI om op bookings.com naar alternatieven te zoeken. Zo gezien, zo gedaan zou je zeggen, maar niets is minder waar. We vinden twee adressen en rijden er naartoe. De vallei is ontzettend uitgestrekt met maar een paar wegen, maar die wegen zijn wel meteen kilometers lang. De eerste ligt dus ook behoorlijk ver. Aangekomen blijkt het niets te zijn en er is overigens ook niemand te bekennen. Dan de tweede maar. Even tussendoor, het regent al de hele dag pijpenstelen, dus dat helpt ook niet echt. De tweede ligt weer een kilometer of 10 verderop. We komen op een zandpad terecht (zeker een kilometer) in the middle of nowhere. Er liggen inderdaad wat huisjes, maar hier gaan we echt niet zitten. Ook hier is niemand te bekennen. Wat nu? We zijn al 2 uur verder en we hebben nog niets. We stoppen bij een willekeurig park, maar ook daar grijpen we mis. De vrouw is gelukkig nogal behulpzaam en zoekt voor ons of er in de buurt nog plek is. Gelukkig is er bij haar om de hoek plek in een park. Ze wijst ons natuurlijk nogal vreemd de weg en dus rijden we en rijden we en komen we het park niet tegen. Draaien maar weer en kilometers terug. We zijn inmiddels behoorlijk gefrustreerd, want wij vinden het niet meer leuk en de kinderen al helemaal niet meer. Die zijn moe en kunnen niet slapen. Wat een gezelligheid ):! UIteindelijk vinden we het park (in de plaats Pokolbin, middenin de vallei tussen de wijnvelden) wat de vrouw bedoelde en er is plek! We zijn superblij. We hebben een huisje met kamer-keuken, twee slaapkamers en twee badkamers. Nou, dat konden we wel even gebruiken. Bovendien spotten we voor het eerst kangaroos is het wild. Een eind in onze achtertuin zitten er vier te grazen. En af en toe springen ze wat. Sjors vindt het supergrappig als ze gaan springen. Nu lijkt het toch nog allemaal goed te komen. We koken en stoppen de kinderen in bed. Wanneer ik Sjors in bed leg en de deur achter me dicht trek merk ik dat die deur in het slot is gevallen. Wat nu? Wat als Sjors in paniek raakt. Het is een deur die je vanaf de binnenkant op slot kan doen. Sjors heeft daar mee gespeeld vanmiddag. Wanneer je de deur dicht trekt aan de buitenkant valt ie in het slot en krijg je die niet meer open. En we hebben geen sleutel. Ik bel de receptie, maar neemt niet op. Dan rijd ik erheen en hangt er een briefje dat ze er niet in. Ik ga naar beneden naar de bar en doe mijn verhaal. Ze zijn behulpzaam en gaan direct met me mee. Het lukt echter niet de deur open te maken. Sjors lijkt in slaap gevallen te zijn, want we horen niets vanuit de kamer. Een andere man komt ook nog te hulp, maar ook tevergeefs. Uiteindelijk komt de restaurantmanager ook nog helpen en die besluit samen met ons het slot er uit te gaan slaan. Hij gaat zwaar materieel halen om het slot er met geweld uit te slaan. Een geweldige herrie, maar na een paar minuten beuken op de klink ligt het slot eruit. Het meest bizarre: Sjors slaapt gewoon door!? Dat is echt niet normaal met deze herrie. Hoe moe heeft die niet moeten zijn. We slaan er nog even een etentje uit bij de restaurantmanager voor de volgende dag en alles is weer koek en ei. De volgende dag gaan we op wijntoer. De wijnboerderijen liggen hier tegen elkaar aan. Het zijn gigantische landerijen met druivenranken met in het midden gebouwen van immense grootte. Daarin zitten behalve de wijnkelders ook winkeltjes. Ze maken er een flinke commerciële bedoeling van, maar dat maakt het niet minder mooi. 's Avonds genieten we eerst van ons etentje. De restaurantmanager legt ons compleet in de watten met heerlijk eten en goede wijn. Hierna gaan we nog naar the hunter gardens waar een kerst-licht-show is met miljoenen lampjes. Sjors geniet van een kindershow en danst er flink op los. Charlie vindt het zeker zo geweldig en springt mee. Daarna gaan we de lichtjes bekijken. Het is voetje voor voetje lopen. De tuinen zijn omgetoverd tot een lichtparadijs. Alles is verlicht in het kerstthema. Van sneeuwpoppen en kerstmannen tot en compleet sprookjesdorp van verlichte poppen. Sjors en Charlie kijken hun ogen uit. Om 21:00 hebben we de ronde gemaakt en rijden terug. De kids zijn moe en vallen meteen in slaap. Wij trouwens ook. De volgende dag rijden we naar Sydney. Dat is een dag eerder dan gepland, maar dit park zit vol en we moeten er na twee nachten uit. Gelukkig kunnen we wel een dag eerder terecht in Sydney.