Canberra, Albury en Melbourne

Op 2 Januari verlaten we Sydney. We hopen op een auto die wat ruimte biedt, want we hebben behoorlijk wat spullen te vervoeren. Tim komt terug met een Toyota Kluger. Nou, die biedt genoeg ruimte! We hebben vanaf nu een navigatie, dus we hoeven niet meer na te denken. De rit gaat lekker voorspoedig. Het is ruim 300 km rijden. Op de snelweg is het niet druk. Het vervelende is dat je hier maar 110 km/uur mag rijden. Wij hebben er lak aan en gassen lekker door met 130-140 km/uur. Regelmatig zien we politie staan, maar het verkeer voor ons is dan al ruimschoots geremd en wij dus ook. Daarna weer lekker door. De route is schitterend. Nu zien we een stuk van de zogenoemde outback met de rood-oranje landschappen. Ook de kangaroos zien goed vertegenwoordigd in dit gebied, want er liggen er veel dood langs de weg. We komen heelhuids aan in Canberra. Vanaf het begin van de stad tot waar wij zitten is nog wel zo'n 15 km. Dat stuk is vooral veel weg en weinig gebouwen. Het is een ultrasaaie stad. Vanaf ongeveer elk punt zie je het parlementsgebouw op de heuvel staan met de australische vlag op de top. Rond dat gebouw is een soort rondweg en vanaf die rondweg heb je allemaal kaarsrechte uitvalswegen naar de wijken. Er zit nergens een bocht in een weg. Wanneer je vanaf boven een foto zou maken zou je alleen maar vakjes zien van wegen. Te perfect, waardoor het gewoon saai is. Rondom ons hotel is niets te beleven, maar dat blijkt nergens in Canberra. Om toch wat van deze hoofdstad te zien gaan we een kijkje nemen in het parlementsgebouw. Dat is bijzonder om te zien. Er is zoveel geld in deze stad gepompt dat het niet op lijkt te kunnen. De gebouwen zijn enorm groot en luxe van binnen. Wanneer we dit gezien hebben gaan we op zoek naar het centrum, maar een centrum zoals we dat kennen van een stad blijkt hier niet te bestaan. Elke wijk heeft zijn winkelcentrum en dat is het. Tja, het is niet zo erg dat we hier maar 2 nachten zijn. Daarna rijden we door naar Albury. The lonely planet beschrijft deze plaats niet en wikipedia schrijft alleen dat deze plek bekend werd doordat in 1934 een klm toestel een noodlanding moest maken op de paardenrenbaan. Nou, ook dat belooft wat te worden. Ik rijd en we gassen weer lekker door. Er is weer weinig verkeer op de weg, dus het gaat voorspoedig. Wanneer we nog zo'n 20 km te gaan hebben en we tegen elkaar zeggen dat de rit super is verlopen zien we een politieauto staan met laser. K*t, hij draait om en gaat ons achterna. GVD! Hij blijft achter me rijden. Tim zegt dat ik maar moet wachten tot ik een stopteken krijg, dus ik rijd door. Dat is duidelijk niet de bedoeling, want nu zet hij zijn sirenes aan en gaat hij kleven. Oké, de boodschap is duidelijk en ik zet de auto aan de kant. "Why didn't you stop?" vraagt de agent. Ik uitgelegd dat ik zat te wachten op een stopteken, haha. Hij had met dus gelaserd op 1,5 km (!) afstand. Hij had 135 gemeten waar 110 mag. Ik had nog geluk, want er waren stukken waar ik nog harder reed. Dat is dan 420 dollar! De agent was toch nog heel vriendelijk, want hij ging me uitleggen waarom je maar 110 mag rijden (vanwege de kangaroos) en dat ik dat echt niet meer moest doen. Ik had mijn creditcard al getrokken, want ik ging ervan uit dat ik anders niet mocht verder rijden. Maar er kwam iets verrassends. De agent kwam met een papiertje waar de 420 dollar op stond en dat ik die moest betalen bij het postkantoor. Hij vertelde er ook even bij dat ik ervoor kon kiezen om het niet te betalen en dat de kans niet zo groot was dat dat bij de douane op het vliegveld opgemerkt zou worden. Als we het land uit waren zouden we er nooit meer iets van horen. Hij kreeg zowaar nog medelijden met ons leek wel. Dan gaan wij dus de domme toerist uithangen wanneer we naar Bali vliegen en als we wel opgemerkt worden dan betalen we toch alsnog. Maar goed, we kwamen dus alsnog een half uur later aan in Albury en het zag er best wel gezellig uit. Een gezellige winkelstraat. Die hadden we in Canberra niet gezien. We checken in en gaan naar onze kamer. We hebben de familiekamer gekregen. Dat houdt in dat je vier bedden op je kamer hebt. Dat wordt gezellig wanneer de kids naar bed moeten. Dan kunnen wij in het donker gaan zitten tot wel zelf ook naar bed gaan. We dachten een slechte nacht te gaan krijgen, maar we hebben alle vier super geslapen. We beginnen moe te worden van het gereis en dan bleek deze nacht dus wel. We hebben overigens wel besloten om hier maar 1 nacht te blijven ipv twee, omdat er uiteindelijk toch niets te beleven is buiten de winkelstraat. We rijden daarom 1 dag eerder naar Melbourne. Dus de volgende dag weer rijden. Tim rijd dit keer en heeft toch maar besloten om zich aan de snelheid te gaan houden. In Melbourne hebben we een mooi hotel met wederom familiekamer, maar dit keer heel groot. Een hele grote woonkamer met open keuken en trap naar boven. Daar twee slaapkamers en badkamer. Het is weliswaar een splitlevel, dus als de kids in bed liggen niet te hard praten, maar door de vermoeidheid slapen die als roosjes. Tja, we hebben de auto nog 3 dagen gehuurd, maar wat moeten we daarmee nu. Bovendien moeten we bij het hotel 35 dollar per dag betalen om te parkeren. Na wat telefoontjes met de verhuurmaatschappij besloten om de auto in te leveren. Dus ik met die auto door hartje Melbourne richting het vliegveld, want daar moet ie ingeleverd worden. Het is een halfuur rijden, maar dan ben ik er en krijg ik ook nog gewoon mijn geld terug van de dagen dat we hem eerder terug brengen. Helemaal super! Nog even een taxi scoren en weer terug naar het hotel. We hebben de eerste avond in afgesproken met een collega van Tim. Hij is toevallig ook op reis in Australie en zit ook nu in Melbourne. Ze komen bij ons eten, zodat de kids lekker kunnen slapen. Het is supergezellig en we drinken en kletsen tot 2:30 in de nacht. Dat was een geslaagde avond. De volgende dag gaan we op pad richting de stad. Wij lopen daar en lopen het stel tegen het lijf dat we in Brisbane hadden ontmoet op de camping. Dat stel met die auto die op het dak moesten slapen en 7000 km gingen rijden in 5 weken. Die waren al in Melbourne! Ze hadden het kennelijk druk, want ze riepen hoi en liepen weer door. Wij gebaarden nog dat het toch niet kon dat ze al hier waren, maar ze gebaarden terug dat ze de ronde er al op hadden zitten. Sow, die hebben alleen maar auto gereden denk ik zo.
Melbourne is een prachtige stad met veel historische gebouwen die allemaal super onderhouden zijn. Op straat zie je ook hier veel muzikanten die het straatbeeld er gezelliger op maken. Het weer is er wisselend. Wanneer we aankomen is het zo'n 25 graden en schijnt de zo'n. Enkele uren later regent het en is het nog maar 19 graden. De mensen zeggen dat je vier jaargetijden kunt hebben op 1 dag en dat is ook zo. Het is daarom lastig te bepalen wat je 's morgens aan doet als je een dag op pad gaat. Een vestje in de tas en hupsakee. Verder hebben we niet al teveel ondernomen in de stad met het oog op de volgende vliegreis richting Bali. Op 8 januari hebben we Australië voorgoed verlaten. Bye bye, wat hebben we een fantastische reis gehad hier en wat hebben we veel gezien en meegemaakt. Top!